Theo Engelen transformeerde zijn herinneringen aan het Veldeke College in Maastricht tot een levensechte roman, waarin fictie en realiteit naadloos samenkomen.
Theo Engelen, geboren in Geulle in 1950, volgde in de jaren zestig het gymnasium op het Veldeke College in Maastricht. Hoewel hij zich daar vaak een buitenstaander voelde, weerhield dit hem er niet van om nauwkeurig te observeren wat er op school gebeurde. Hij had bijzondere interesse in de houding en de onderlige verhoudingen van de leraren.
Na zijn eindexamen in 1970 verliet Theo Maastricht om geschiedenis te studeren in Nijmegen. Daar promoveerde hij, werd hoogleraar en uiteindelijk rector-magnificus. Het Veldeke College leek een afgesloten hoofdstuk, todat het weer in zijn gedachten opdook als inspiratie voor een roman.
In deze roman, hoewel de verhaallijn verzonnen…
Theo Engelen, geboren in Geulle in 1950, volgde in de jaren zestig het gymnasium op het Veldeke College in Maastricht. Hoewel hij zich daar vaak een buitenstaander voelde, weerhield dit hem er niet van om nauwkeurig te observeren wat er op school gebeurde. Hij had bijzondere interesse in de houding en de onderlige verhoudingen van de leraren.
Na zijn eindexamen in 1970 verliet Theo Maastricht om geschiedenis te studeren in Nijmegen. Daar promoveerde hij, werd hoogleraar en uiteindelijk rector-magnificus. Het Veldeke College leek een afgesloten hoofdstuk, todat het weer in zijn gedachten opdook als inspiratie voor een roman.
In deze roman, hoewel de verhaallijn verzonnen is, heeft hij het decor zo levensecht mogelijk weergegeven. Veel oud-leerlingen van het Veldeke College herkennen de sfeer en de karakters van de leraren, ook al heet de school in het boek 'het Cicero'. Het geheugen van Theo bleek een schatkamer van herinneringen die hij kon gebruiken om zijn fictieve verhaal te verrijken met realistische details.