Ga naar inhoud

Familiegevoel overheerst in orkest van André Rieu

De muzikanten van het Johann Strauss Orkest, waarmee André Rieu de wereld over trekt, voelen dat ze lid zijn van één muzikale familie. Het orkest bestaat uit veel nationaliteiten, maar er zitten wel degelijk ook heel wat muzikanten uit Maastricht bij.  

Frank Steijns

Het wellicht bekendste lid van het Johann Strauss Orkest is Frank Steijns. Een pure Maastrichtenaar met de daarbij horende relativerende humor. Niettemin is Frank heel serieus met zijn vak als muzikant bezig.

Hij is al 30 jaar lid van het Johann Strauss Orkest en heeft er nog geen dag spijt van. Frank is de muzikale rechterhand geworden van André Rieu. „Frank is beter in muziektheorie”, vertelt André Rieu. „Dus als ik een bepaald arrangement bedenk, dan haal ik Frank erbij om dat uit te schrijven, daar is hij beter in. Ik denk dat ik bij de theorielessen vroeger wat minder heb opgelet haha.”

Multi-instrumentalist
Frank Steijns is in de eerste plaats violist, maar speelt net zo gemakkelijk piano. En daarnaast is hij een befaamde carillon-speler. Menige kerk- en klokkentoren in Nederland en daarbuiten heeft hij al beklommen om zijn klanken over de stad te laten rollen.

„Het is fijn dat we bij André als muzikanten zoveel vrijheid hebben, ook om onze eigen dingen naast het orkest te doen. Uiteraard moeten we wel present zijn op het moment dat hij ons nodig heeft. We zijn inderdaad één muzikale familie. We trekken samen de wereld rond en dan ken je intussen elkaar wel door en door. Wij hebben door al die tours de unieke gelegenheid om heel veel landen te ontdekken met al die verschillende culturen. Dat is een enorme rijkdom. Maar we zijn altijd weer blij om terug te keren naar Maastricht, dat is mijn thuisbasis.”

Interesse voor geschiedenis
In het orkest bekommert Frank zich onder meer extra over de jonge zangeres Emma Kok. „Het is fantastisch hoe zij zich in korte tijd ontwikkeld heeft. Ze is nu een heel jaar mee op tournee geweest en daardoor heeft ze onderwijs op afstand moeten volgen. Als het gaat om geschiedenis, kan ik haar wel een beetje helpen.”

Zijn interesse voor geschiedenis uit zich ook in zijn betrokkenheid om in Maastrichtse diverse projecten voor het behoud van cultureel erfgoed te ondersteunen. „Dat erfgoed maakt Maastricht uniek, maar dat moet allemaal wel gekoesterd worden. Daar zet ik me graag voor in.”

René Henket

Een bekend gezicht in het orkest is zeker ook trompettist René Henket. Hij speelt al 36 jaar met André Rieu, vertelt hij trots. „In 1988 is onze samenwerking begonnen. Ik zat pas in de tweede klas van het Conservatorium en André speelde nog in het LSO. Tussendoor deed hij wel al nieuwjaarsconcerten met een man of twaalf en ik was daarbij de enige koperblazer. Dat programma heette ‘Wien bleibt Wien’.  Het was toen nog geen fulltime baan, dus ik kon mijn studie gewoon afmaken.”

Henket studeerde ook nog de richting schoolmuziek en directie. „Lesgeven vind ik fijn. Ik doe dat veel aan huis, meestal aan trompettisten en dan vooral degenen die soms tegen blokkades aanlopen. Ik heb speciale meetapparatuur waardoor we technieken kunnen instuderen om bijvoorbeeld anders met de ademhaling om te gaan, voor een blazer heel belangrijk. Dat doe ik in een kleine studio achter in de tuin van ons huis.”

We vullen elkaar aan
Na het conservatorium in Maastricht studeerde Henket ook nog verder in Keulen. „Mijn vader, die ook koperblazer was, adviseerde me dat. Als ik dan voor mijn carrière in Duitsland kwam te spelen, dan had ik tenminste de juiste papieren. Ik wist toen natuurlijk ook niet dat het hele project rond André zó enorm zou gaan groeien, dat is onvoorstelbaar. Ik geniet nog elke dag. Dat komt ook omdat we een fijne groep hebben. Er is geen onderlinge concurrentie, zoals je dat van sommige orkesten wel eens hoort. Binnen de blazersgroep vullen we elkaar aan en kennen we elkaars kwaliteiten. Dat gaat automatisch.”

Henket over de stijl van Rieu
De trompettist die net als de meeste leden van het Johann Strauss Orkest klassiek geschoold is, houdt van de stijl van André Rieu. „Onze muziekuitvoeringen zijn meer toegankelijk dan van de ‘zware orkesten’. Dat is gewoon anders. In ons geval zorgt dat ervoor dat je meer mensen kunt bereiken omdat de drempel lager ligt. We zijn in de gelukkige omstandigheid dat we veel mensen over de hele wereld blij kunnen maken, dat geeft voldoening.”

Joline Soomers

Nog ‘pas’ vijf jaar zingt de Maastrichtse Joline Soomers mee in het koor bij André Rieu. Dat was een droom van haar toen ze studeerde aan het Conservatorium in Tilburg, afdeling muziektheater. „De meeste van mijn medeleerlingen wilden musical gaan doen. Op zich vond ik dat niet verkeerd, maar in het Johann Strauss Orkest, dat leek me helemaal te gek. Via via heb ik auditie kunnen doen en een week later stond ik al in Duitsland op het podium. Toen ging het heel snel.”

Het stagneerde een tijdje vanwege corona, maar daarna kon Joline de draad weer helemaal oppakken. „Ja, het is fulltime, dus je bent er veel mee bezig. Hoewel ik soms ook nog wel solo zing met een fanfare of zo. En samen met twee collega’s in het koor treden we soms op als trio, ook heel leuk.”

Joline geniet het meeste van de reacties van het publiek. „Elke avond is weer een belevenis. Je voelt echt hoe het publiek reageert. En daarbij hebben we ook een heel leuk clubje zoals ik het koor noem. Het is echt heel fijn.”

Joline over reizen
Voor Joline is het reizen nu ook een vast element in haar leven geworden. „Dat is af en toe pittig, maar we worden heel goed verzorgd, alles is zo comfortabel mogelijk gemaakt. Ik vind het vooral knap van die oudere orkestleden dat die nog overal mee naar toe gaan. Maar het mooiste van al dat reizen is toch om weer terug te komen in Maastricht. En dan die concerten op het Vrijthof, dat ervaren wij als uniek. Het is de stad waar ik als kind van 7 jaar ben begonnen met het leren van viool en piano. En als je nu ziet waar je dan staat, ja, dat is echt ongelooflijk.”